«به طریقی، جایی، باید زمینه ای مداوم وجود داشته باشد تا بتوان با آرمانگرایی عملی به مطالعه واقعی دست زد_و به این وسیله، گسترش دید روشن و عزم راسخ توسط کسانی که مایل اند زندگی شان را وقف تحقق بخشیدن به بهترین امکانات «عکاسی خبری» نمایند تامین شود.»

سال 1918 در ویچیتا (کانزاس،ایالات متحده) به دنیا آمد. از پانزده سالگی عکاس خبری بود. سال 1936 از دانشگاه نتردام بورس عکاسی گرفت اما در اوایل سال بعد (1937) ترک تحصیل کرد. در سال های 38_1937 عکاس مجله «نیوزویک» بود. سپس به آژانس «بلک استار» پیوست و نخستین گزارش هایش را برای «آمریکن ماگازین» ، «کالی یرز»، «هارپرز بازار» و «لایف» تهیه کرد. در سال های 41_1939 در استخدام مجله «لایف» بود و در سال های 44_1942 به عنوان خبرنگار جنگی «پاپیولار فتوگرافی» و در سال های 45_1944 برای «لایف» جبهه های جنگ جهانی را زیر پا گذاشت. در این سال ها از عملیات 13 حمله و 23 ماموریت هوایی عکس گرفت ، و سال 1945 در اوکیناوا (ژاپن) زخمی شد. سال 1947 به زمینه عکاسی خبری و مجله «لایف» برگشت و چند گزارش مصور، از جمله «پزشک روستا» (1948) ، «روستای اسپانیایی» (1951) ، «مرد دلسوز» (آلبرت شوایتزر در آفریقا_1954) ، در آن مجله به چاپ رساند.

سال 1955 از «لایف» استعفا داد و به تعاونی «ماگنوم» پیوست. در سال های 1956 و 1957 به کمک دو بورسیه «گاگنهایم» گزارش مصور «پیتزبورگ» را به انجام رسانید. سال 1956 به سفارش « انجمن مهندسان معمار آمریکا» به تهیه عکس های رنگی از معماری معاصر آمریکا پرداخت. سپس از «تعاونی ماگنوم» هم استعفا داد و سال 1959 در شبکه تلوزیونی WGBH (بوستن) در برنامه «مطبوعات و مردم» با دن وینر همکاری کرد. سال 1961 طی قراردادی با شرکت ژاپنی «هیتاچی» از فعالیت های کارخانه های آن عکس گرفت که حاصل آن گزارش مصور «غول خاور زمین» برای مجله «لایف» (1963) بود. اسمیت در 1978 درگذشت.

 

* * *

 

عکاسی خبری (1948)

عکاسی وسیله بیانی نیرومندی است. اگر به درستی به کار گرفته شود ، نیروی عظیمی در راه بهبود و تفاهم است؛ و در صورت استفاده غلط ، آتش ها بر خواهد افروخت. عکاسی خبری، به دلیل مشتریان بیشماری که نشریه های بهره گیرنده از آن دارند ، بیش از هر شاخه دیگر عکاسی بر افکار و عقاید مردم اثر می گذارد. به این دلایل، لازم است که عکاس خبری ( به جز مهارت در بکار بردن ابزار) از کمال و امانت و آگاهی نیرومندی برخوردار باشد تا بتواند موضوع را درک کند و عرضه نماید.

کسانی که معتقدند گزارش مصور « گزینشی و عینی است ، اما نمی تواند موضوع عکاسی شده را تفسیر کند» ، نشان می دهند که مسائل و نحوه کار این حرفه را اصلا درک نمی کنند. عکاس خبری فقط می تواند « برداشت شخصی » اش را داشته باشد ، و غیر ممکن است بتواند کاملا عینی [ابژکتیف] عمل کند. صادق ، بله. عینی ، نه.

عکاسانی مثل لیزت مدل ، کارتیه بروسون و گیون میلی ضمن کار با تکنیک های مختلف ، که سایر عکاسان هم معمولا به کار می برند، فراتر از مهارت تکنیکی صرف گام بر می دارند. با این وجود، هر یک از این سه نفر اگر قرار بود از موضوع واحدی عکس بگیرند، می توانستند تفسیر های عالی و شخصی خود را به دنیا عرضه کنند. کارتیه بروسون  و لئونارد مکامبر دو عکاسی اند که تقریبا فقط با دوربین های 35 م م و نور طبیعی کار می کنند. اینجا هم تقریبا می توان تضمین کرد که تفسیر های آنها از موضوع واحد، کاملا متفاوت می بود. «حقیقت عینی» کدام است؟ شاید همه این عکاسان دارند حقیقت را می گویند ، و « هر کس هم آن را به شیوه خود تعریف می کند » .

ادامه دارد…