عکاسی بر سر دوراهی(1951)

اندیشه پروری دنیای امروز را سخت شرطی کرده است؛ و عکس به عنوان وسیله ارتباط تقریبا جای کلام را گرفته است. روزنامه های جنجالی مصور، فیلم های آموزشی و مستند، فیلم های سینمایی مردم پسند، مجله ها و تلوزیون محاصره مان کرده اند. تو گویی موجودیت کلام در خطر است. عکس یکی از رسانه های اساسی شرح و تصویر است، و از این رو، بر اهمیت آن رفته رفته افزوده می شود.

امروز عکاسان به صحنه خوانده می شوند، زیرا در دوره مهم و خطیری زندگی می کنیم. تاریخ دارد ما را به لبه عصر واقع گرایانه ای پیش می برد که تا کنون سابقه نداشته است. به عقیده من، دیگر هیچ رسانه ای خلاق تر از عکاسی وجود ندارد که بتواند دنیای عصر ما را باز آفریند.

عکاسی این مبارزه جویی را با خشنودی می پذیرد، زیرا طبیعت و جوهرش همین است: یعنی، واقعگرایی _زندگی واقعی_ زمان حال. در واقع، رسانه عکاسی بر سر دوراهی تاریخ خود، احتمالا در انتهای نخستین دوره عمده اش، قرار دارد. باید تصمیم گرفت که کدام جهت را در پیش بگیرد؛ فصل نوینی در عکاسی در شرف آغاز شدن است، و براستی هم فصل های نوینی دارند جای فصل های پیشین را می گیرند.

زمان آن است که ترقی کنیم، پیش برویم ، رشد کنیم. وگرنه فرسوده می شویم. می پوسیم، می میریم. این امر همانقدر در مورد عکاسی صادق است که در مورد هر فعالیت دیگر انسان در این عصر اتم. بررسی و ارزیابی عکاسی در دنیای معاصر، بیش از پیش اهمیت یافته است. برای فهمیدن زمان حال، که اساسا زمینه کار عکاسی است، باید به ریشه های آن نظر انداخت، دستاورد های گذشته اش را سنجید، و درس های سنت آن را آموخت. بیایید نگاهی به آغاز کار عکاسی بیندازیم- که حقیقتا چشمگیر بوده است.

کسانی که به عکاسی علاقمند بودند و در توفیق دوران کودکی اش شرکت داشتند، جدی ترین و لایق ترین افراد بودند. در سال های نخست قرن نوزدهم، خلاقیت و بصیرت و بینش بسیاری در این اختراع جدید به کار گرفته شد. شور و شوق هنرمندان، دانشمندان، روشنفکران همه رشته ها، و مردم عادی در حد اعلای اوج خود بود. به دلیل تقاضا و علاقه به یک رسانه جدید اندیشه پروری، پیشرفت فنی به نحو حیرت انگیزی سریع بود.

همتای زیبایی شناختی چنین رشد سریعی را می توان در عکاسانی چون بریدی، جکسون، اوسالیوان، نیدار و معاصران آنها مشاهده کرد. پیشرفت فنی چنان فاحش بود که حتی امروز هم نمی توان بر آن پیشی گرفت. کتاب «تاریخ عکاسی» نوشته ی.م.ادر، ترجمه ادوارد اپستین، مفصلا به این سرعت سرسام آور استناد می کند.

آمریکا نقش مهم و حیاتی در پیدایش و پیشرفت عکاسی بازی کرد. نبوغ آمریکایی، مانند جوجه اردکی که به آب بیندازند، خیلی زود به این رسانه نو عادت کرد و آن را به اختیار خود در آورد. تحقیق بسیار جالبی در مورد عکاسی در ایالات متحده_ که برای همه می تواند کتاب مهمی باشد_ «عکاسی و سرزمین آمریکا» نوشته رابرت تافت است. در این کتاب، دستمایه ها و رشد چشمگیر این رسانه، با رشد اجتماعی و اقتصادی کشورمان درآمیخته است.

ادامه دارد…